De mythe van vasten voor vrouwen verbrijzeld!

Een overzicht van vrouwspecifieke antwoorden op vasten in de literatuur!

intermitterend fasten voor vrouwen

Wat is intermitterend vasten? I.F is de gewoonte om de algehele calorie-inname te handhaven terwijl die calorieën worden verbruikt in minder maaltijden of in kortere tijdvensters gedurende de dag. Het doel is om omstandigheden van vasten in het lichaam te creëren, maar niet voor extreem lange tijd.

Enkele voorbeelden van periodieke snelle strategieën zijn 10, 8 of 5 uur eet momentjes gedurende de dag, of misschien elke dag slechts twee maaltijden eten: één in de ochtend en één 's nachts. Het evolutionaire uitgangspunt - het argument dat voorstanders van intermitterend vasten maken - is dat mensen zijn geëvolueerd om hun gezondheid te optimaliseren onder minder dan optimale omstandigheden. Intermitterend vasten, zeggen ze, is een natuurlijk en misschien zelfs noodzakelijk onderdeel van het mens zijn.

Het moderne wetenschappelijke verband lijkt ook veelbelovend:

De meeste mensen zijn zich er tegenwoordig van bewust dat een caloriebeperkt dieet niet alleen in staat is om het lichaamsgewicht te verminderen, maar ook om het leven van een mens te verlengen. Opkomend onderzoek begint echter aan te tonen dat intermitterend vasten net zo effectief is als calorierestrictie bij het garanderen van deze gezondheidsvoordelen! Verbazingwekkend genoeg gebeurt dit zonder de psychologische, verlammende bijwerkingen van hunkering en voedselobsessie die beoefenaars van caloriebeperking vaak ervaren.

Intermitterend vasten, zeggen voorstanders, kan ook de strijd tegen kanker, diabetes en auto-immuniteit ten goede komen. Hier is een uitstekende, actuele beoordeling van de "voordelen" van het vasten. Het is volkomen begrijpelijk dat vasten tegenwoordig een favoriete rage aan het worden is.

Soort van.

Intermitterende vrouwen die vasten, zijn een specifieke interesse van Stefani Ruper vanwege wat zij zowel in haarzelf als in het werken met letterlijk duizenden vrouwen in de paleo sfeer voor vrouwen gemeenschap heeft gezien.

Veel vrouwen rapporteren aan haar dat intermitterend vasten slapeloosheid, angst en onregelmatige menstruatie veroorzaakt, naast vele andere symptomen van hormonale disbalans, zoals cystische acne. Vandaar haar onderzoek hiernaar.

Intermitterende vrouwen die vasten

Zij had ook zelf metabole stress ervaren als gevolg van vasten, vandaar ook de interesse in hypocretine-neuronen.

Hypocretine-neuronen hebben het vermogen om energetische waakzaamheid aan te wakkeren, en om te voorkomen dat een persoon in slaap valt, in reactie op het lichaam dat een "uitgehongerde" toestand detecteert.

Hypocretine-neuronen zijn één manier waarop intermitterend vasten de normale hormonale functie van een vrouw kan ontregelen.

Door haar eigen slechte ervaringen met IF besloot ze om periodiek te gaan vasten. Ze heeft gekeken naar zowel:

a) de vastenliteratuur waar pleiters van paleo vasten naar verwijzen, en

b) de literatuur die bestaat in de metabole en reproductieve onderzoek archieven.

Intermitterende vastende vrouwen: problemen in de Paleo sfeer

Wat zij heeft gevonden is dat de onderzoekartikelen aangehaald door Mark's Daily Apple (en anderen), zich richten op gezondheidsvoordelen zoals kanker bestrijdende eigenschappen, insulinegevoeligheid en immuun functie.

Echter. Ze werd getroffen door wat leek op een flagrante op sekse gebaseerde supervisie in die MDA-functie waar ik naar heb gelinkt. MDA noemt dit artikel een "goed overzicht" van de gezondheidsvoordelen van intermitterend vasten. Dit deed haar schrikken omdat het aangehaalde artikel MDA voor haar juist een van de sterkste voorstanders was van sekse specifieke verschillen in reactie op het vasten.

Geslachtsverschillen waren relevant in twee opvallende gebieden:

1) vrouwen in onderzoeken die onder de beoordeling vielen, ondervonden geen verhoogde insulinegevoeligheid met IF-regimes en

2) intermitterende vastende vrouwen ondervonden daadwerkelijk een afname in glucosetolerantie.

Deze twee verschijnselen betekenen dat het metabolisme van vrouwen lijdt onder IF. Het metabolisme van de mannen daarentegen verbeterden met IF over de hele linie.

Bedenk dat de review door MDA werd gerapporteerd als "een goed overzicht van de voordelen [van IF]."

Ten tweede, in een andere vastende post bij MDA, waarvan er vele zijn, worden de gezondheidsvoordelen van vasten vermeld en beoordeeld, maar de geslachtsgebonden aspecten van de hormonale respons worden niet genoemd, en reproductie / vruchtbaarheid / menstruele gezondheid wordt bij geen van allen genoemd.

Dit wil niet zeggen dat Mark niet let op wie wel en wie niet moet vasten. Hij weet het heel goed en waarschuwt mensen tegen de gevaren van vasten terwijl ze gestrest zijn. Toch is het loutere feit dat zij gevoeliger is om te vasten eenvoudigweg door dat zij een vrouw is en dit is uitermate belangrijk om te weten, zou ik zeggen, behoorlijk belangrijk zelfs, Wanneer een vrouw I.F. overweegt of

al bezig met I.F.

Hier is bitter weinig over te vinden en wordt bijna niet vermeld in de blog sfeer.

Intermittent Fasten bij vrouwen: Problemen in de Literatuur.

Naast het melden van vooroordelen in de blogsfeer, blijft er een nog groter probleem van een significant testoordeel in de vastenliteratuur. Zoeken naar "mannen" + "intermitterend vasten" in een artikeldatabase van Harvard levert 71 peer-reviewed artikelen op. Zoeken naar "intermitterende vastende vrouwen" levert 13 op, waarvan er geen:

a) uitsluitend over vrouwen zijn

b) gecontroleerde onderzoeken of

c) over meer dan lichaamsgewicht of cardiovasculaire voordelen.

De dierstudies zijn rechtvaardiger, maar ook iets minder geschikt voor studies door mensen.

Het is bekend in zowel de onderzoeks- als de voedingsgemeenschappen dat calorierestrictie vreselijk is voor de reproductieve gezondheid van vrouwen. Dit is geen nieuws. Er is een toestand van onvruchtbaarheid - genaamd hypothalamische amenorroe - waar miljoenen vrouwen last van hebben door te restrictief te zijn. Maar hoe zit het met vasten?

Intermitterende vrouwen vasten: moeten we snel zijn?

De weinige studies die er zijn wijzen voorlopig nog de nee kant op.

Het is niet definitief, omdat de literatuur zo schaars is en het per se verschilt voor vrouwen met overgewicht versus normaal gewicht (en die verschillende genetische make-ups hebben), maar als het gaat om hormonen, kunnen vrouwen met name in de vruchtbare leeftijd dit beter goed doen en hiermee geen fouten maken. Dus voorzichtigheid is hier geboden met vasten.

Wat eerst volgt, is een korte bespreking van wat kan worden verkregen in sekse specifieke reacties op vasten in dierstudies. Daarna praat ik over wat is geconcludeerd door de paar relevante studies bij mensen.

Muizen en ratten

Allereerst is er een onderzoek dat de hippocampale veranderingen aantoont van calorierestrictie en intermitterend vasten voor zowel mannelijke als vrouwelijke ratten. In deze studie doen ze afwisselend vasten per dag, wat betekent dat er op de ene dag vrij eten is en op de andere dag een snelle dag.

Uit de studie bleek dat de hersenen tijdens het vasten verschillend waren voor mannelijke en vrouwelijke ratten. Voor mannelijke ratten was de verandering in grootte van de hippocampus, de genexpressie van de hippocampus en het ambulante gedrag hetzelfde, ongeacht het soort beperkt dieet dat ze volgden - maar voor vrouwelijke ratten was de mate van verandering in de chemie van de hersenen en in het gedrag direct evenredig met de mate van calorie-inname, het aantonen van de unieke gevoeligheid van vrouwelijke ratten voor de verhongering.

"De reactie van de vrouwen op de energiebeperkte diëten suggereert een of ander mechanisme dat een georganiseerde, voorgeprogrammeerde reactie mogelijk maakt om de overleving te verbeteren in tijden van voedselschaarste. In vergelijking was de genetische respons van de mannetjes minder specifiek, wat suggereert dat de mannetjes reageren op een algemene stressor, maar ze lijken niet in staat te zijn om onderscheid te maken tussen een hoge energie en een lage energiestressor. "

Bovendien: "I.F. down-gereguleerd veel genenpaden bij mannen, met inbegrip van die betrokken zijn bij eiwitafbraak en apoptose, maar up-gereguleerd veel genenpaden bij vrouwen, inclusief die betrokken bij cellulair energiemetabolisme (glycolyse, gluconeogenese, pentose fosfaat route, elektronentransport en PGC1 -α), regulering van de celcyclus en deacetylering van eiwitten. "In deze studie kregen zowel mannelijke als vrouwelijke ratten kleine hoeveelheden gewicht op IF-diëten.

Voor vrouwelijke ratten vinden zelfs in de meest onschadelijke vorm van restrictie-intermitterend vasten significante fysiologische veranderingen plaats. Mannelijke ratten ondervinden geen dramatische veranderingen in de hippocampus en algemene veranderingen in de hersenchemie als vrouwelijke ratten, en hun gedrag, met name hun cognitie en hun dirunale en nachtelijke activiteit, verandert niet.

Vrouwelijke ratten, aan de andere kant, "vermannelijken". Ze stoppen met ovuleren en menstrueren. Ze worden hyperwaarschuw, hebben betere herinneringen en zijn energieker in de perioden waarin ze geacht worden te slapen. Theoretisch gezien is dit volgens deze onderzoekers een adaptieve reactie op uithongering. Hoe meer de vrouwelijke ratten calorieën nodig hebben, of hoe meer hun lichaam een ​​hongerstaat detecteert, hoe meer ze eigenschappen ontwikkelen die hen helpen om voedsel te vinden. Ze worden slim, ze worden energiek, ze worden actief en stoppen met slapen.

In een vervolgonderzoek uitgevoerd door dezelfde onderzoekers die de masculinatie van vrouwelijke ratten onderzochten, analyseerden de onderzoekers de gonadale transcriptie van mannelijke en vrouwelijke ratten onderworpen aan IF-regimes.

Uit deze studie bleek dat mannelijke reproductiviteit opwaarts reguleert als reactie op metabole stress. Vrouwelijke reproductie reguleert.

Geheel tegenovergesteld aan de vrouwelijke ratten die tijdens het vasten onvruchtbaar worden, worden mannelijke ratten vruchtbaarder. In de eigen woorden van de onderzoekers: "onze gegevens tonen aan dat op het niveau van gonadale genreacties, de mannelijke ratten op het IF-regime zich aanpassen aan hun omgeving op een manier waarvan wordt verwacht dat ze de kans op eventuele bevruchting van vrouwen vergroten, die de mannetjes voorspellen zijn waarschijnlijk sub-vruchtbaar vanwege hun perceptie van een voedselgebrekkige omgeving. "

In de laatste relevante IF-rattenstudie die ik kon vinden, onderwierpen onderzoekers ratten aan dezelfde diëten, aan 20 en 40 procent Calorie Beperkte (CR) diëten, evenals aan dagdorstende diëten en bewaakten ze op de lange termijn voor hormonale reacties. De resultaten waren opvallend. Hieronder is het volledige abstract omdat het zo krachtig is:

Vrouwtjes en mannetjes spelen meestal verschillende rollen bij het overleven van de soort en er wordt van hen verwacht dat ze anders reageren op voedselschaarste of -overschotten. Om de fysiologische basis van sekseverschillen in reacties op energie-inname te verduidelijken, hielden we groepen mannelijke en vrouwelijke ratten gedurende 6 maanden op dieet met gebruikelijke, verminderde [20% en 40% caloriebeperking (CR) en intermitterend vasten (IF)] , of verhoogde (hoog-vet / hoog-glucose) energieniveaus en gemeten meerdere fysiologische variabelen gerelateerd aan reproductie, energiemetabolisme en gedrag.

Als reactie op 40% CR werden vrouwtjes uitgemergeld, stopten met fietsen, ondergingen endocriene masculinisatie, vertoonden een verhoogde stressrespons, verhoogden hun spontane activiteit, verbeterden hun leerproces en geheugen en hielden verhoogde niveaus van circulerende van de hersenen afgeleide neurotrofe factor in stand. Daarentegen behielden mannen op 40% CR een hoger lichaamsgewicht dan de 40% CR vrouwtjes en veranderden hun activiteitsniveaus niet zo significant als de 40% CR vrouwtjes. Bovendien was er geen significante verandering in het cognitieve vermogen van de mannen op het 40% CR-dieet.

Mannetjes en vrouwtjes vertoonden vergelijkbare reacties van circulerende lipiden (cholesterolen / triglyceriden) en energie regulerende hormonen (insuline, leptine, adiponectine, ghreline) tot energiebeperking, waarbij de veranderingen kwantitatief groter waren bij mannen. Het vetrijke / hoog-glucosedieet had geen significante effecten op de meeste gemeten variabelen, maar had een nadelige invloed op de voortplantingscyclus bij vrouwen. Verhoogde cognitie en motoriek, gecombineerd met reproductieve shutdown, bij vrouwen kan de kans op overleving maximaliseren tijdens perioden van energieschaarste en kan een evolutionaire basis zijn voor de kwetsbaarheid van vrouwen voor anorexia nervosa.

Ze vonden dit ook:

Het gewicht van de bijnier was vergelijkbaar bij ratten op alle diëten; echter, wanneer genormaliseerd naar lichaamsgewicht CR en IF diëten een relatieve toename van de bijniergrootte veroorzaakten, was de grootte daarvan groter bij vrouwen, vergeleken met mannen.

En dit:

Het testiculair gewicht werd niet beïnvloed door een van de diëten. Daarentegen veroorzaakten zowel CR-diëten als het IF-dieet een afname in de grootte van de eierstokken.

En dit, in aanmerking nemend dat "overdag" voor nachtelijke ratten "nacht" is voor mensen:

De activiteit overdag van vrouwen was verdubbeld als reactie op IF, terwijl het IF-dieet geen invloed had op het activiteitsniveau van mannen. De nachtelijke activiteitsniveaus van mannen en vrouwen werden niet beïnvloed door voedingsenergiebeperking.

En dit:

Baarmoederactiviteit werd dagelijks gevolgd met vaginale uitstrijkjes; cycliciteit werd gescoord als normaal, onregelmatig of afwezig. De milde energie beperkende diëten (20% CR en IF) verhoogden het aantal dieren met onregelmatige fietspatronen significant, terwijl de 40% CR-dieren een bijna volledig verlies van oestrische cycliciteit vertoonden.

En dit:

Bij mannen waren de corticosteronniveaus alleen verhoogd als reactie op het 40% CR-dieet, terwijl bij vrouwen de corticosteronniveaus significant hoger waren als reactie op alle drie energie beperkende diëten, wat duidt op een relatieve hyperactivatie bij vrouwen van de bijnierreactie op verminderde energiebeschikbaarheid. .

Voor lipiden deden alle ratten het goed: "Samengevat suggereren deze gegevens dat de atherogene profielen van zowel mannen als vrouwen worden verbeterd door beperking van de voedingsenergie." Interessant is ook dat menselijke vrouwtjes, zoals ze in het abstracte al aangaven, ook cognitief veel presteren. " beter "(geheugen en alertheid) op CR- en IF-diëten dan op normale voerschema's.

Er zijn natuurlijk enkele kanttekeningen bij deze studie:

A) Het zijn ratten.

B) Het zijn enigszins "metabolisch morbide" ratten, die hen vatbaarder voor ziekten kunnen maken. C) De ratten mochten ad libitum eten op de IF-dagen, maar ze voldeden eenvoudig niet aan hun calorische vereisten. Dus hoewel het een enigszins natuurlijke vorm van IF is, is het nog steeds calorisch verminderd, zodanig dat hiermee rekening moet worden gehouden bij het gieren van afschuw over de hormonale respons van IF -ende vrouwelijke ratten.

De enkele menselijke studies

Ik zei hierboven dat ik met dezelfde recensie die MDA gebruikte als een "goed overzicht" van IF-voordelen voor alle geslachten, ik schadelijke metabole effecten vond voor vrouwen die werden blootgesteld aan vastenperiodes van een andere dag.

Dit is de studie:

*Heilbronn et al vonden dat met IF de insulinegevoeligheid verbeterde bij mannen (21 deelnemers) maar niet bij vrouwen (20 deelnemers): na drie weken vasten bij afwisselend vasten, was de insulinereactie op een testmaaltijd bij mannen verminderd. Vrouwen ondervonden geen significante verandering. "Het is interessant dat dit effect op insulinegevoeligheid alleen bij mannelijke proefpersonen voorkomt", rapporteren ze.

Met betrekking tot andere gezondheidsmarkeringen verminderde de gezondheid van vrouwen feitelijk, specifiek met betrekking tot glucosetolerantie:

"Een andere risicofactor voor diabetes die een sekse-specifiek effect heeft aangetoond, is glucosetolerantie. Na 3 weken ADF hadden vrouwen, maar geen mannen, een toename in het gebied onder de glucosecurve. Dit ongunstige effect op glucosetolerantie bij vrouwen, vergezeld van een duidelijk gebrek aan een effect op de insulinegevoeligheid, suggereert dat korte termijn-ADF bij mannen meer gunstig zou kunnen zijn dan bij vrouwen om het risico van type 2-diabetes te verminderen. "De openingszin van hun discussie luidt:

" Alternatief dag vasten kan een ongunstige invloed hebben op glucosetolerantie bij niet-obese vrouwen, maar niet bij niet-obese mannen. "

In een vervolgonderzoek, Heilbron et. al bestudeerde de effecten van het dagelijks vasten op het cardiovasculaire risico. Wanneer mensen op afwisselende dagen vasten gedurende nog eens drie weken, namen de circulerende concentraties van HDL-cholesterol toe, terwijl de concentraties van Triacylglycerol afnamen. Dit is iets goeds. De verschuivingen in lipide concentraties bleken echter geslachtsafhankelijk te zijn: dat wil zeggen, alleen de vrouwen hadden een verhoging van HDL-cholesterolconcentraties en alleen de mannen hadden een afname in Triacylglycerol concentraties.

De meest recente beoordeling van IF is het eens met mijn conclusie: geslacht specifieke verschillen in metabolisme bestaan ​​en moeten verder worden bestudeerd.

Deze studie van het afwisselend vasten van de dag omvatte 12 vrouwen en 4 mannen. In acht weken nam het lichaamsgewicht af met ongeveer 10 ponden, en het lichaamsvetpercentage nam af van 45 naar 42. De bloeddruk daalde, totaal cholesterol, LDL-cholesterol en Triacylglycerol namen af. Deze mensen waren significant zwaarlijvig, wat de resultaten van dit onderzoek beperkt tot een populatie met obesitas. "Perimenopausale vrouwen werden echter uitgesloten van de studie en vrouwen in de menopauze (afwezigheid van menstruatie gedurende> 2 jaar) waren nodig om hun huidige hormoonvervangingstherapieregime te handhaven gedurende de duur van het onderzoek." (Hun woorden, Door mij benadrukt!

De enige grote studie naar intermitterend vasten bij mannen en vrouwen keek naar verschillen tussen ISO calorische voedingsschema's: 3 maaltijden / dag voeding versus 1 maaltijd / dag.

De studie concentreerde zich op de samenstelling van het lichaamsgewicht, de bloeddruk en de lichaamstemperatuur bij proefpersonen. De proefpersonen kregen iso calorisch elke dag een maaltijd of drie maaltijden per dag. Alle proefpersonen waren tussen de 40 en 50 jaar oud (exclusief vrouwen in de reproductieve leeftijd), en tussen de BMI's van 18 en 25. Ze aten, een gezond dieet.

15 van de oorspronkelijke 69 voltooiden het onderzoek (wat laat zien hoe leuk iedereen dacht dat vasten was). Wat betreft de resultaten, 😉

"De systolische en diastolische bloeddruk was significant verlaagd met ≈6% tijdens de periode dat proefpersonen 3 maaltijden / d consumeerden dan wanneer ze 1 maaltijd / dag consumeerden. Er werden geen significante verschillen in hartslag en lichaamstemperatuur waargenomen tussen de 2 dieetbehandelingen. De honger was enorm groter in de ene maaltijd / dag dan in de drie maaltijden / dag groep. "Het 1-maaltijd / d-dieet was significant hoger voor de honger (P = 0,003), de wens om te eten (P = 0,004) en de verwachte consumptie (P = 0,006) dan het 3-maaltijden / d-dieet. Gevoelens van volheid waren significant (P = 0,001) lager in de 1 maaltijd / d dan in de 3 maaltijden / het dieet. "Lichaamsgewicht zakte slechts vier pond na enkele maanden. Cortisol daalde, maar het totaal, LDL en HDL-cholesterol waren respectievelijk 11,7%, 16,8% en 8,4% hoger bij personen die 1 maaltijd / dag innamen dan bij degenen die 3 maaltijden per dag consumeerden.

Samenvattend:

patiënten op het enige maaltijd / dag regiment waren ongelukkig, hongerig, verloren een beetje gewicht, verhoogden het cholesterolgehalte. Dit was een kleine steekproef, inclusief enigszins menopauzale vrouwen en alle mensen met een normaal lichaamsgewicht.

Intermitterende vastende vrouwen: tot besluit

Dat gezegd zijnde, dit is het. Dit is alles wat er over bestaat! Over vrouwen wordt weinig tot niets gezegd.

Oké, er zijn een paar knaagdier studies. Daar vonden ze bij de vrouwelijke ratten significante negatieve hormonale veranderingen.

Maar er zijn nog minder studies bij mensen. Humane studies naar het afwisselend vasten van de dag zijn helemaal niet uitgevoerd bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd, noch hebben studies de reproductieve respons op vasten geanalyseerd.

Bovendien hebben de weinige studies die zijn uitgevoerd bij niet-obese vrouwen aangetoond dat hun metabole respons lang niet zo robuust is als die van mannen en in feite antagonistisch kan zijn voor hun gezondheid.

Dit stuk tekst heeft zich gericht op sekse specifieke reacties op vasten, met name intermitterende vastende vrouwen. Een ander belangrijk onderscheid dat gemaakt moet worden is tussen verschillende lichaamsgewichten.

Patiënten met overgewicht en obesitas lijken aanzienlijke verbeteringen te ervaren met IF-regimes, maar patiënten met een normaal gewicht vertonen niet dezelfde algemene voordelen.

Voor vrouwen kan dit een bijzonder gevoelig onderwerp zijn. Vrouwen met overgewicht kunnen metabolische voordelen ervaren, terwijl vrouwen met een normaal gewicht dit niet doen. Ik vermoed dat dat grofweg het geval kan zijn, maar…….

Eerlijk gezegd, niemand weet het op dit moment.

De praktische oplossing is volgens mij dan ook om naar andere opties te kijken, en eerlijk te zijn over prioriteiten en om met bewustheid en liefde naar je lichaam te luisteren!

Is vasten het waard om te proberen als een vrouw overgewicht heeft en probeert haar metabole markers te verbeteren, en tot dusver niet veel succes heeft gehad? Misschien.

Moet het worden ondernomen als een vrouw van normaal gewicht is?

Wat als ze een lichte slaper is?

Wat als haar menstruatie begint te ontregelen?

Of stopt?

Wat als ze acne begint te krijgen,

een grotere eetlust krijgt

of haar eetlust helemaal verliest?

Deze dingen gebeuren, en ze worden gezien bij vrouwen die regelmatig vasten. Ook word ik in mijn werk als therapeut regelmatig benaderd door met name vrouwen die hierdoor problemen ondervinden.

Wij vrouwen (mensen!) Moeten eerlijk tegen onszelf zijn over onze prioriteiten, en moeten constant met onze mentale en fysieke gezondheid bezig zijn in onze gedachten.

Alle vrouwen zijn anders. Maar de literatuur is zo schaars op dit gebied dat we geen echte verklaringen of voorspellingen kunnen doen over de effecten van vasten, anders dan dat we gewoon niet weten, en dat we de centrale plaats van bewustzijn, voorzichtigheid en liefhebben moeten blijven benadrukken voeding om vooruit te komen.

Mijn conclusie:

Het vrouwelijk lichaam heeft unieke kenmerken en behoeften die aandacht vragen en horen te krijgen.

Wanneer je langere tijd afwisselend vast, dan is het belangrijk om goed in de gaten te houden dat je voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt op de dagen dat je wel normaal eet.

Met I.F verander je je eetgewoonten niet. Persoonlijk ga ik liever voor een verantwoord eetpatroon waarbij je langzaam afvalt en toch al je voedingsstoffen binnenkrijgt. Verder ben ik overtuigd dat een voedingspatroon zo dicht mogelijk moet liggen bij het eetpatroon van de persoon en ook nog eens een patroon wat je met plezier vol kunt houden. I.F. staat heel ver af van de gemiddelde mens en de maatschappij waarin we leven. En te afwijkend!

Afvallen zonder dieet, door te kiezen voor voeding die bij je past!

Totdat alle vragen die dit stuk oproept zijn beantwoord zou ik dus kiezen voor een methode waarbij gebleken is dat het de gezondheid verbetert, de energie verhoogt en de overtollige kilo’s verdwijnen..

Heb je hier nog vragen over stuur mij dan een berichtje of nog beter….. (als je nog geen lid bent) word lid van onze website…

Lieve groet Doortje

Dit artikel draag ik op aan Prem! ;-)

Bron:

Heilbron et la

1. McCay CM, Crowell MF, Maynard LA (1935) The effect of retarded growth upon the length of life-span and upon the ultimate body size. J Nutr 10: 63–79.

2. Weindruch R, Walford RL (1988) Thomas, Charles, C. (Ed.) The Retardation of Aging and Disease by Dietary Restriction. Springfield, IL.

3. Sprott RL (1997) Diet and calorie restriction. Exp Gerontol 32: 205–214.

4. Chapman T, Partridge L (1996) Female fitness in Drosophila melanogaster and interaction between the effect of nutrition and of encounter rate with males. Proc R Soc Lond Ser B Biol Sci 263: 755–759.

5. Houthoofd K, Braeckman BP, Lenaerts I, Brys K, De Vreese A, et al. (2002) Axonic growth up-regulates mass-specific metabolic rate, stress resistance, and extends life-span in Caenorhabditis elegans. Exp Gerontol 37: 1371–1378.

6. Haslam DW, James WP (2005) Obesity. Lancet 366: 1197–1209.

7. Levine AS, Billington CJ (1997) Why do we eat? A neural systems approach. Annu Rev Nutr 17: 597–619.

8. Badman MK, Flier JS (2005) The gut and energy balance: visceral allies in the obesity wars. Science 307: 1909–1914.

9. Stefani Ruper