Ouder vervreemding na echtscheiding heeft dit effect op kinderen!
De ene ouder die de andere ouder belemmert de kinderen te zien: deze weigermoeders en -vaders komen daar nu te makkelijk mee weg vindt het kabinet. Daarom moeten er dit jaar nog voorstellen komen om deze ouders harder aan te pakken. Maar hoe zit het met de gedupeerde kinderen in deze? Wat is het effect op een dergelijk verstoord contact met een van de ouders? Volgens hoogleraar familierecht Hoefnagels is het psychisch zeer schadelijk voor kinderen als een nog levende ouder door scheiding uit hun leven verdwijnt.
Hoogleraar familierecht:
Kinderen van veertig zeggen op mijn spreekuur: ‘Mijn vader wilde me niet meer zien.’ Als er duidelijke bewijzen komen dat vader zijn best deed, soms gevochten heeft om zijn kinderen te zien, wuiven ze die aanvankelijk weg; het is moeilijk te erkennen dat ze zo lang in een leugenachtige omgeving hebben geleefd.” Peter Hoefnagels, emeritus-hoogleraar familierecht, over de frustratie van de wettelijke omgangsplicht tussen gescheiden vaders en hun kinderen. (Uit artikel Trouw, 2002)
Omgang frustreren.
De ouder bij wie het kind na de scheiding verblijft (de verzorgende ouder), en die de omgang met de andere ouder frustreert, handelt doorgaans uit onverwerkte scheidingsemoties. De partners hebben ondanks de juridisch uitgesproken en feitelijke scheiding relationeel geen afscheid van elkaar genomen: het non-adieu. Daardoor vinden zij het vaak onmogelijk om met elkaar te communiceren en blijven ze vechten. De verzorgende ouder die niet wil dat het kind omgaat met de andere ouder geeft het kind daarvoor dwingende verklaringen die op zijn minst eenzijdig zijn en meestal een negatief beeld van die andere ouder vestigen. In alle gevallen van omgangsfrustratie die ik onderzocht, was deze ingegeven door ex-partner-emoties en niet door ouderlijke zorg.
Moeders.
In ongeveer 90 procent van de gevallen is het de moeder, in 10 procent de vader die de omgang frustreert. Het indoctrineren van het kind begint met leugentjes en wordt meestal voltooid met barre verhalen over de gehate vader, nogal eens eindigend met het verzinsel dat papa niet meer om zijn kinderen geeft. Ieder jaar worden er omstreeks 1700 gerechtelijke procedures gevoerd over het omgangsrecht van ongeveer 3400 kinderen. Daar komen nog bij de kinderen uit ontbonden niet-huwelijkse samenlevingen.
Leugens.
Ook als de kinderen de leugens over vader niet of maar half geloven, houden zij na een tijdje op met protesteren of doorvragen, omdat ze de negatieve emoties van hun moeder, met wie ze dagelijks verkeren, wel voelen. Het onderwerp ‘papa’ maakt het leven thuis er niet leuker op. Een klein aantal eigenzinnige kinderen vecht zich los van de omgang-frustrerende ouder. Maar vele tienduizenden kinderen blijven leven binnen de cirkel van onverwerkte scheidingsemoties. Vader is uit beeld, maar is via de fout gelopen scheiding hevig aanwezig in zijn afwezigheid.
Kindermishandeling.
Zulke kinderen gaan tussen hun dertigste en vijfenveertigste levensjaar vaak in therapie, lijden aan verlies van identiteit, aan grote onzekerheid en onevenwichtigheid, en hebben moeite met het inschatten van de sociale werkelijkheid.
Doortje zegt:
Behalve het feit dat er tijdens en na de scheiding vaak slecht voor hen worden gezorgd, In de zin, dat ouders veel met zichzelf bezig zijn en/of verkeerde aandacht krijgen, kan dit ook op latere leeftijd problemen veroorzaken omdat voeding regelmatig als uitweg werd/wordt gezien. Kinderen zitten in een loyaliteit spagaat en dit kan er weer voor zorgen dat het kind eten gebruikt op een verkeerde manier omdat het kind hier wel controle over heeft.
Ouder verstoting is een ernstige vorm van psychische kindermishandeling die zich uitstrekt over vele jaren. Gezien de lange duur van dit loyaliteitstrauma, schat men het aantal tussen het eerste en vijfenveertigste levensjaar dat aan ouder vervreemding lijdt op ongeveer 150 000. mensen.
Bron: Trouw